ROMANTİK KOMUNİSTLƏR VƏ ŞEYTANIN SİLAHI

Komunistlərin romantik ruhi halı ilk baxışda çox hiss olunmur, çünki komunistlər həmişə elmdən, fəlsəfədən, ağıldan danışırlar. Halbuki bu anlayışları da romantik dünyagörüşüylə qəbul edirlər. (Romantizm insanın ağıl və məntiqinin göstərdiyi doğrularla deyil, duyğuları ilə hərəkət etməsidir). Elmin sübut etdiyi, amma özlərinə sərf etməyən nəticələri "burjua elmi" deyə gözü bağlı şəkildə rədd edirlər. Hətta Stalin bu dünyagörüşünü sistemləşdirmiş və öz dövründə "burjua elmi" və "proletariat elmi" adlı axmaq və süni ayrı-seçkilik etmişdir.
 Digər tərəfdən komunistlərin müxtəlif nəşrlərinə, jurnallarına, şerlərinə və ya marşlarına detallı baxsaq əslində əməlli-başlı romantizm yaşadıqları görülür. Bəzi anlayışları bütləşdirmiş və onlara qarşı həddindən artıq romantik bağlılıq yaratmışlar. Bunlardan ən başlıcası "inqilab" anlayışıdır. Bir kommunist üçün inqilab sözdə bütün pisliklərin sonu və bütün yaxşılıqların başlanğıcıdır. Heç bir zaman reallaşmayacağını bildiyi bu xəyala bir növ ümidsiz eşqlə bağlanırlar. Tez-tez danışdıqları bu inqilab haqqında heç bir ağıllı qiymətləndirmə aparmırlar. İnqilab niyə olacaq? İnqilab olsa çox sayda günahsız insanın qanı boşuna axacaq, bütün cəmiyyət acı çəkəcək. Buna nə ehtiyac var? İnqilab olmadan da kasıb insanların həyat şəraiti düzələ bilməzmi? İnqilab olsa iqtisadiyyatın vəziyyəti necə olacaq? Ölkə necə idarə olunacaq, daxili qarışıqlıqlar necə yatırılacaq, xarici təhlükələrin qarşısı necə alınacaq?

Bu həqiqi sualların komunist üçün heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Varsa-yoxsa tək məqsəd inqilabdır. Əgər yuxarıda sadalanan suallara cavab verməyi lazım bilsə Leninin, Stalinin və ya Maonun yazdığı kitablardan qəlibləşmiş sözləri götürüb köçürər, ancaq bu sualların cavablarını həqiqi olaraq düşünməyə yaxın durmaz. Onu inqilab fikrinə ən çox bağlayan faktor isə bu barədə yazılan romantik şerlər, bəstələnən atəşli marşlardır. Kommunist ədəbiyyatda tez-tez "çiçəklər içindəki gözəl ölkə"dən, "uzaqlardakı qırmızı günəş"dən və s. bəhs edilir. Əslində inqilab anlayışı ilə kommunist arasındakı əlaqə bir növ romantik eşq hekayəsi kimidir. Universitetlər, kitab sərgiləri, mədəniyyət mərkəzlərindəki kommunistlərə aid stendlər, həmçinin kommunistlərin yığışdığı barlar, kafelər araşdırıldığında bu romantizmin müxtəlif simvollarla qorunduğu görülür. Zəncirlərini qıran güclü proletariat posterləri, sıxılmış yumruq fiqurları, sosializm uğruna döyüşməkdən və ölməkdən danışan inqilab mahnıları kommunist romantizmin ən məşhur simvollarıdır.

  Bu romantizm bəzən paltarlarda da əks olunur.Əyninə xaki rəngli parka geyinən başına da komando papağı qoyan kommunist gənc özünü Latın Amerikanın kommunist gerilla lideri Che Guevara-ya bənzədir. Onsuzda otağında və ya xüsusi əşyalarının arasında böyük ehtimalla "Che" posteri var. Pop ulduzlarına vurulan, onlar kimi geyinən romantik məktəbli gənclərdən yeganə fərqi özünə seçdiyi ulduzun musiqiçi deyil, gerilla (partizan) olmasıdır.

Kommunist romantizmin digər maraqlı nümunəsi özlərinə əzab vermək və digər insanların onlara yazığı gəlməsindən maraqlı zövq almalarıdır. Məsələn, həbsxanada "aclıq aksiyası"na başlayaraq çox adi məqsəd uğruna özünü ölümə atan kommunist militan yaşadığı ağrı və iztirabdan, eləcə də çəkdiyi ağrı səbəbiylə digər insanların ona yazığı gəlməsindən və maraq duymasından həzz alır. Digər tərəfdən yoldaşları tərəfindən "dava adamı" olaraq bilinmək və təqdir edilmək də ona zövq verir. 

 Kommunistlərin acı çəkməkdən aldıqları romantik zövq bəzən son həddə çatır. Kommunist militanlar keçirdikləri aksiyalarda bəzən özlərini diri-diri yandırır, seçdikləri yoldaşlarını dəmir barmaqlıqlara bağlayaraq üzərinə yanacaq töküb alovlandırır, sonra da qarşısına keçib o yanarkən kommunist marşlar söyləmək kimi qorxunc vəhşilik tətbiq edirlər. Bu ağla sığmaz şiddəti reallaşdıran militanların eynilə Nasist mitinqlərindəki kütlələr kimi bir növ "şüur sürüşməsi" halında olduqları, tamamilə romantik və psixoloji trans halına keçdikləri aydın şəkildə görülür.

Kommunistlərin hədəflərinə əsla çata bilməyəcəklərini bildikləri halda israrla ideologiyalarına bağlı qalmaları bir növ romantik inadla mümkündür. "Səhv də olsa, müvəffəqiyyətə çata bilməsə də mən kommunistəm və sonuna qədər belə qalacağam" düşüncəsiylə kor-koranə bağlılıq göstərirlər. Əlbəttə ağıllı insan belə hərəkət etməz. Nəticədə, kommunizmin də şeytanın insanları ağıldan və Allaha imandan uzaqlaşdırmaq üçün istifadə etdiyi romantizm silahının bir parçası olduğu aydın olur. Əslində Masonik İerarxiyanın 4-cü pilləsi olan Kommunizm, ağıllı ideologiya və fəlsəfə olma iddiasıyla meydana gəlməsinə baxmayaraq, gerçəkdə ağıla və elmə zidd iddialarla doludur və bunların təxminən 1.5 əsrdir hələ də israrla müdafiə olunmasının arxasında kommunistlərin ideologiyalarına olan romantik bağlılıqları yatır.

 

Yazar: rethink
mənbə:www.rethink.azeriblog.com